Ανοίγοντας αυτό το άρθρο, θα τοποθετηθώ ευθύς εξ' αρχής. "Οι άνθρωποι και γεννιούνται και γίνονται".
Τεκμηριώνοντας την τοποθέτησή μου, από την ημέρα της σύλληψης του εμβρίου, ο οργανισμός του αρχίζει να αναπτύσσει (μεταξύ άλλων) και τα λεγόμενα “πρωτογενή ορμέμφυτα”. Μόλις γεννηθεί (ως νεογνό πλέον) βλέπουμε τα χαρακτηριστικά του και όχι το χαρακτήρα του ή τη προσωπικότητα του.
Για παράδειγμα, πηγαίνουμε σε ένα μαιευτήριο και έχει σε ένα θάλαμο 20 νεογέννητα βρέφη, στα οποία η επιβλέπουσα μαία πηγαίνει κάθε πρωί και ανοίγει το παράθυρο του δωματίου τους για να μπει λίγο ο ήλιος. Παρατηρούμε, πως μερικά από τα βρέφη με το άνοιγμα του παραθύρου θα είναι χαρούμενα, άλλα θα αρχίσουν να κλαίνε, άλλα θα τα ενοχλεί το φώς και άλλα θα το δέχονται πολύ ευχάριστα.
Οι διαφορές των αντιδράσεων τους ανήκουν στην κατηγορία “πρωτογενών ορμέμφυτων” ή αλλιώς γεννητικές ιδιαιτερότητες και αυτό δεν αφορά στα χαρακτηριστικά τους, αλλά στις βιολογικές αντιδράσεις τους.
Τα συνήθη εγγενή χαρακτηριστικά που παρατηρούμε συνήθως όταν γεννηθεί ένα βρέφος είναι τα μαλλιά του, η μύτη του, το στόμα του, εάν έχει στρογγυλό ή μακρόστενο πρόσωπο και συνήθως σχολιάζουμε σε ποιόν μοιάζει.
Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, που πιθανώς θα το συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή αλλά για κανένα λόγο δεν αποτελούν στοιχεία του χαρακτήρα του ή της προσωπικότητας του.
Θεωρήστε δεδομένο, πως η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου κτίζεται "σημείο προς σημείο", μέσω των ερεθισμάτων και της εκπαίδευσης που δέχεται καθημερινά, και είναι επίκτητη, δεν είναι εγγενής.
Η προσωπικότητα κτίζεται (κυρίως) από το σύνολο των ερεθισμάτων που δέχεται από το 3ο μέχρι το 9ο έτος της ηλικίας του, συνεχίζει να αναπτύσσεται μέχρι το 19ο, (και με διαφορετικό τρόπο) καθ' όλη την υπόλοιπη διάρκεια της ζωής του.
Η έννοια λοιπόν ''χαρακτήρας'' στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Είναι συχνό σφάλμα να μπερδεύουμε τα γνωρίσματα αυτά με τα εγγενή χαρακτηριστικά των ανθρώπων, αλλά κατά κόρον ακόμα και εμείς που γνωρίζουμε τις διαφορές αποδεχόμαστε την έννοια "χαρακτήρας" με την ευρύτερη έννοια στην καθομιλουμένη.
Συνεπώς, ο άνθρωπος γεννιέται με εγγενή χαρακτηριστικά και όχι με χαρακτήρα ή προσωπικότητα, ενώ ταυτόχρονα εμπεριέχονται στον οργανισμό του τα “πρωτογενή ορμέμφυτα”.
Εξετάζοντας τη πραγματικότητα, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ της έννοιας "χαρακτήρας" και "προσωπικότητας". Ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου καθορίζει τη προσωπικότητα του, και αντιστρόφως η προσωπικότητα του το χαρακτήρα του.
Παίρνουμεως δεδομένο πως η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου κτίζεται, ειδάλλως θα ίσχυε η μοιρολατρική άποψη "καθ'ένας με την μοίρα του", και θα ήμασταν ως είδος ανενεργοί, τεμπέληδες, απαθείς, περιμένοντας απλά να δούμε τι θα μας συμβεί και τι είναι προδιαγεγραμμένο.
Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι ανάμεσά μας, λανθασμένα πιστεύουν ότι, "η μοίρα κάνει κουμάντο στην ζωή μας", και οχι εμείς οι ίδιοι.
Κλείνοντας, αξίζει να αναφέρω πως όλοι οι μεγάλοι "Ψυχολόγοι και Φιλόσοφοι" συγκλίνουν στην άποψη πως, η μόνη σταθερή κατάσταση στην ζωή μας είναι η αλλαγή.
