Συναισθηματικά διπλοδεσίματα είναι η συναισθηματική κατάσταση, που ό,τι και να κάνει το άτομο, του προκύπτουν νέα προβλήματα.
Σήμερα το πρωί αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τα συναισθήματα που με διακατέχουν αυτή την εποχή. Είμαι λοιπόν, αρκετά στενοχωρημένος, διότι ό άνθρωπος που με έκανε να αγαπήσω την Ψυχολογία και μετέπειτα ένας από τους μέντορές μου, περνάει πολύ δύσκολα αυτή την εποχή, τόσο από βιολογικής απόψεως, όσο και από συναισθηματικής.
Ευτυχώς, αποφάσισε να ζητήσει την βοήθεια μας, αντί να χειριστεί τη κατάσταση μόνος του. Εγώ, κάποιοι συνάδελφοι και κάποιοι φίλοι, του συμπαραστεκόμαστε όσο περισσότερο μπορούμε.
Το ζητούμενο όμως όλων μας είναι, πώς να βοηθήσουμε έναν τόσο ευρυμαθή και τόσο πολύπλοκο άνθρωπο, που έχει γράψει ένα σωρό βιβλία ψυχολογίας, που είναι μια κινητή εγκυκλοπαίδεια γνώσεων πέραν της ψυχολογίας, όπως φιλοσοφία, ιστορία, λογοτεχνία, τέχνες κλπ. , καθώς δεν είναι και το πιο εύκολο εγχείρημα, διότι από την ταχύτητα που έχει αναπτύξει (λόγο της δουλειάς του) λειτουργεί αξιολογώντας τα πάντα και τους πάντες γύρω του.
Γνωρίζοντας την κατάρα του επαγγέλματος μας (δηλαδή, το να μην μπορούμε εύκολα να χαλαρώσουμε νοητικά), προσέχουμε ακόμα και το "και" που του λέμε, όμως αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπαίνουμε σε μια κατάσταση Ηθικού και ενίοτε Συναισθηματικού διπλοδεσίματος.
Για παράδειγμα, από την μία θέλουμε πολύ να τον βοηθήσουμε και κάνουμε ότι μπορούμε για αυτόν, αλλά από την άλλη είμαστε σε διαρκή λογική και συναισθηματική "επιφυλακή" όταν είμαστε μαζί του, με αποτέλεσμα να μην είμαστε ο εαυτός μας.
Θέλω να πιστεύω, ότι παρά την περίεργη διάθεσή μου, συνεισέφερα λίγο εξηγώντας σας την έννοια του "Ηθικού" ή και ενίοτε "Συναισθηματικού" διπλοδεσίματος, μίας κατάστασης που πολλοί συνάνθρωποί μας βιώνουν καθημερινά αλλά δεν μπορούν να την περιγράψουν με λέξεις προκειμένου να χτίσουν τις βάσεις για την επίλυση του.
Κλείνοντας, η διαχείριση ενός τέτοιου περιστατικού (όπως του μέντορα μου) προϋποθέτει:
α) ενσυναίσθηση
β) αποδοχή άνευ όρων
γ) προσεκτική και ειλικρινή διατύπωση των λεγομένων σου, και βέβαια αυτό να γίνεται την κατάλληλη στιγμή και όχι όποτε σου έρθει εσένα, διότι εάν το κάνεις όποτε σου έρθει και χωρίς μέτρο δεν βοηθάς, απλά βαφτίζεις τον κυνισμό ως ειλικρίνεια.
