Ψυχική υγεία ...και το παιδί μέσα μας

Το παιδί μέσα μας...

Όλοι οι άνθρωποι συγκατοικούμε «μέσα μας» με το παιδί που υπήρξαμε κάποτε...

Ως ειδικοί της "ψυχικής υγείας" κατά την "θεραπευτική πράξη" ερχόμαστε πολύ συχνά σε επαφή με το παιδί που ήταν κάποτε ο επισκέπτης μας και συνήθως το ακούμε παραπονεμένο, φοβισμένο ή παραγκονισμένο από του σημαντικούς άλλους που συντέλεσαν στην ανάπτυξη του.

Ως ενήλικες όμως:
Προκειμένου να σχετιστούμε μαζί του με αγάπη και κατανόηση, χρειάζεται να έχουμε αναπτύξει την πολυπόθητη "Αυτογνωσία" μας, προεκειμένου να μπορέσουμε να αποδεχτούμε την ύπαρξη του ως δεδομένη, - μια ύπαρξη που επηρεάζει συμαντικά τη τρέχουσα συμπεριφορά μας.

Είναι δεδομένο
Πως δεν πρέπει "για κανένα λόγο" να το ξεχνάμε ή να το παραμελούμε διότι, θα γκρινιάζει επίμονα, - έχει δε!, τη δυνατότητα μέχρι και να μας αρρωστήσει πολύ άσχημα, μόνο και μόνο για να μας εκδικηθεί, ως "παλιόπαιδο" που δεν του κάνουμε τα χατίρια.

Όμως...
Η διαχείριση και η κάλυψη των αναγκών του είναι μια πολύ ευχάριστη διαδικασία για τον "ενήλικα" εαυτό.

Όπως όλα τα παιδιά του κόσμου, - "το παιδί που κρύβουμε μέσα μας" μόνο μικρές χαρές θέλει από τον ενήλικα εαυτό... τίποτα, μα τίποτα παραπάνω.

Σημείωση
Κρίνεται απολύτως απαραίτητο (ως ενήλικες) να συντηρούμε ως "κόρη οφθαλμού", - τη σχέση «μεταξύ ενήλικα και του παιδιού μέσα μας».

Προτροπή
Φροντίζουμε να κρατάμε συχνή επαφή μαζί του, ρωτώντας το συχνά «μέσω του ίδιου μας, του εαυτού» σαν είμαστε οι γονείς του, - τι είναι αυτό που θέλει να του πάρουμε ή να κάνουμε για αυτό προκειμένου να είναι χαρούμενο και να είστε σίγουροι ότι, θα το ανταποδώσει (στον ενήλικα εαυτό) με περίσσια "χαρά".... - «μην σας ακούγεται τρελό, έτσι έχει η κατάσταση».
Δίνοντας του χαρά, την εισπράττουμε και εμείς "ως ενήλικες", - παράλληλα αυξάνουμε ευεργετικά τη δραστηριότητα του ανοσοποιητικού μας συστήματος.

Κάνοντας πράξη αυτά που ευχαριστούν «το παιδί μέσα μας», - σταματά άμεσα να γκρινιάζει, είναι απασχολημένο, ευχαριστημένο, ήρεμο και μας το ανταποδίδει με "χαρά", "ψυχική υγεία" και αρμονική "βιολογική λειτουργία".

Κλείνοντας
Η σχέση με το παιδί που έχουμε μέσα μας, θεωρείται από τις σημαντικότερες και για κανένα λόγο δεν πρέπει να την παραμελείτε, διότι, οι "ψυχικές και οι βιολογικές συνέπειες" που μπορεί να μας προκαλέσει εάν είναι στεναχωριμένο ή παραγκονισμένο απο εμάς τους ίδιους, είναι συνήθως πολύ οδυνηρές σε "ψυχολογικό και σε βιολογικό επίπεδο".